دیفنسین‏‎ها: پپتیدهای ضد میکروبی در سیستم ایمنی ذاتی

دیفنسین‎ها یکی از بزرگترین خانواده ‏های پپتیدهای ضد میکروبی می‎باشند. دیفنسین‎ها خانواده‎ای از پروتئین‎های کاتیونیک با 34-29 آمینو اسید هستند که در گرانول‎های فاگوسیت‎های پستانداران بسیار فراوان می‎باشند. اعضای این خانواده غنی از ریشه‎ی اسید آمینه‏ی آرژنین و حاوی 6 ریشه‎ی سیستئین حفاظت شده با سه باند دی سولفید درون مولکولی می‎باشند. این پپتیدها اولین بار در نوتروفیل‏های خرگوش و خوکچه هندی شناسایی شدند. برخی دیفنسین‎ها خاصیت ضد میکروبی، ضد ویروسی و سیتو توکسیک وسیعی دارند در حالی که برخی دیگر، خاصیت کیموتاکتیک، اپسونیک داشته و ممکن است پاسخ هورمونی را تعدیل کنند و نقش اساسی در ایمنی ذاتی و اکتسابی ایفا می‎کنند. دو زیر خانواده‎ی عمده‎ی دیفنسین‏‎ها، آلفا و بتا دیفنسین‏‎ها می‎باشند که در موقعیت پل‎های دی سولفید درون مولکولی، ساختار پیش ساز آن‏ها و جایگاه بیان متفاوت می‎باشند. به واسطه‎ی فعالیت دیفنسین‎ها بر ضد باکتری‎ها، قارچ‎ها و بسیاری از ویروس‎های پوشش‎دار و بدون پوشش، به عنوان آنتی‎بیوتیک‎های نسل جدید نامیده می‎شوند.